DAGBOEK VAN EEN ROMANTICUS

"Ben je grappig?", vroeg de beeldschone dame aan de bar mij.

"Huh?", was mijn niet al te charmante reactie.

"Ben jij grappig?", herhaalde ze. "Nou", zei ik. "Ik ben in ieder geval heel knap, stoer, sportief en atletisch." Ze schaterde het uit.

"Zie je, je bent dus heel grappig", proestte ze. Om daarna met een sensuele fluister te vervolgen: "Ik val op grappige mannen......daar wordt ik altijd enorm opgewonden van."

Ik staarde haar aan en kneep mezelf even om te controleren of ik niet droomde. Zei deze onvoorstelbaar mooie vrouw dit nu echt?

"Meen je dat nou?", stamelde ik. Ze knikte en knipoogde. Mijn ego kreeg plots een enorme boost en uit overmoed bestelde ik het ene na het andere biertje. Terwijl de barman voor mij tapte, tapte ik voor haar. Talloze moppen. Het werd een avond vol fris bier en flauwe grappen.

Tot ik om half 3 wakker geramd werd door de kastelein. "Wakker worden kerel, we gaan sluiten!" Ik schrok op en keek om me heen. De kroeg was leeg! En toen ik de rekening gepresenteerd kreeg, m'n portemonnee ook.

"Waar is die bloedmooie vrouw?", vroeg ik licht paniekerig aan de barman, die inmiddels de krukken op de tafels aan het zetten was.

"Kijk eens in de spiegel", antwoordde hij en dat deed ik.

Er hing een grote spiegel boven de bar waarin ik zag wat er was gebeurd.

"Jij hebt zoveel gedronken, dat je op een gegeven moment ter plekke in slaap viel", sprak de doorgewinterde barkeeper die dit soort situaties bijna wekelijks meemaakte.

"Toen kwam er zo'n gladde gozer en die heeft die enorme pik op je wang getekend...met watervaste stift. Vond dat meissie zo grappig dat ze samen met hem is vertrokken."

Fraai is dat. Ik sta voor lul en die joker glijdt vanavond in de moppentrommel.

© 2016 S.L.