DE SCHOONMAKER: ON THE ROAD MET FRANS BAUER

Het is inmiddels 4 uur 's nachts. Koud. Donker. Nat. Met m'n blauwe knokkels klop ik nogmaals op de deur van de motelkamer. "Frans, schiet nou op man!"

Twee uur geleden schoot Frans Bauer met een getint hoertje van ongeveer 20 jaar de kamer van het aftandse motel binnen. Mijn taak is dan simpelweg: damage control. Zorgen dat het niemand opvalt dat 'mr. Gewoon gebleven' in een vochtige kamer ergens in de Randstad een meisje compleet uitwoont.

Al een aantal jaar draai ik mee in dit BN'er circus. Op de achtergrond, in de schaduw. Het best bewaarde geheim van Hilversum. 'De Schoonmaker' wordt ik wel genoemd. Als er stront aan de knikker is, poets ik het weg. Reputaties staan iedere dag op het spel. Soms zelfs huwelijken.

Al die brave sterretjes waarvan je het niet zou verwachten, springen het meest uit de band. Ik weet dingen waar de pers een moord voor zou doen. Maar men weet dat ik m'n mond hou. In tegenstelling tot m'n klanten beschik ik nog wel over genoeg normen en waarden. Als ze me inhuren kunnen ze er zeker van zijn dat ik zwijg. De kosten voor mijn werkzaamheden zijn hoog maar altijd de moeite waard. Zij kunnen doen wat ze willen zonder dat de buitenwereld er ooit achter komt. Alles heeft z'n prijs.

Uiteindelijk steekt dan toch het bolle rode hoofd van Frans buiten de deur. Of ik nog even voor hem heb. "Even? Nu is het wel genoeg geweest Frans! Je bent al uren bezig. Kan dat meisje überhaupt nog lopen?"

Met tegenzin kleedt hij zich aan en pakt z'n spullen. Het meisje stapt nog wat duizelig naar buiten. "Hier," zeg ik terwijl ik m'n portemonnee trek. "Voor de moeite." Een rol biljetten van 50 euro moet de schade wel dekken.

De zon begint langzaam op te komen, het hoertje verdwijnt een zijstraat in, de kamerdeur sluit. Zwijgend lopen de volkszanger en ik naar de auto. Als sterren aan de hemel staan is het mijn taak ervoor te zorgen dat ze niet vallen. Welkom in mijn wereld.

© 2016 S.L.