Ode aan Lemmy

Het geluid van klinkende glazen, knallende kurken en draaiende doppen. Nog even en dan komt ie. Het feest is alvast begonnen. Philty Animal en Cozy Powell nemen plaats achter hun drumstel. Dio trekt z'n mooiste pakkie aan. 'The man in black' schrijft wat teksten op een bierviltje. Janis en Amy poederen hun gezichten en snuiven een lijntje weg. Multitasking.

Randy Rhoads en Cliff Burton stemmen hun gitaren, terwijl Bon Scott nog een biertje besteld bij Keith Moon die er zelf al teveel op heeft. Ondertussen staat Jim Morrison weer naakt op het biljart te dansen. De sfeer zit er lekker in. Hendrix neemt nog een hijs van zijn vaste voorraad en wacht af tot z'n oude roadie binnen komt wandelen.

Plots hoort men grote zware laarzen op de houten vloer. De deur zwaait open en vanonder zijn karakteristieke zwarte cowboyhoed komt het gepokt en gemazelde gezicht van Lemmy tevoorschijn. Hij wordt hartelijk begroet door zijn oude muziekmakkers. Allemaal overgestoken naar de andere kant. De één wat vroeger dan de ander.

Iemand vraagt of hij het niet vervelend vindt om hier te zijn. Lemmy schudt zijn hoofd.

"That's the way I like it baby. I don't wanna live forever!"

© 2015 S.L.